Overal om mij heen,
Het is onmogelijk te ontwijken,
Overal is er wel een.
Ik probeer ze te ontkomen,
Maar schrik wakker elk uur,
Dan zie ik je niet meer in mijn droom,
Maar op oude foto’s aan de muur.
Ik zie altijd en overal,
Overal, waar ik ook zie,
Bruine ogen, zwarte haren,
Is wat ik mis mijn lief.
Iedereen op straat of in de tram,
Lijkt op jou, heeft jouw gezicht.
Ineens is iedereen mijn pijn,
Als een hartverscheurend gedicht.
Ik probeer ze te ontkomen,
Maar schrik wakker elk uur,
Dan zie ik je niet meer in mijn droom,
Maar op oude foto’s aan de muur.
-----
Door: John de Wit 13-01-2010
